Op  Maandag 3 februari begonnen we aan ons  tweede deel van onze reis. Via Agadir, Taroudant  Agdz, Erfoud, Merzouga, Zagora, Figuig om vervolgens op 12 maart in Oujda te zijn. Hier hoorden we van verschillende bronnen alsook van de Marokkaanse overheid dat de toestand in verband met  het coronavirus grotere problemen begon te geven. Dus besloten we om verder te rijden naar de Camping International in Fez. Dit is een grote camping aan de rand van de stad gelegen in een bos. Fez heeft ook alle faciliteiten van medische zorgen en we hebben hier ook vrienden die in geval van nood ons kunnen helpen. Wanneer we vragen of we enkele weken op de camping mogen staan blijkt dit geen enkel probleem te zijn. We komen aan op zondag 15 maart 2020 s'Avonds vernemen we van onze vrienden dat er in Féz reeds verschillende coronabesmettingen zijn, Marokko neemt sneller maatregels dus we zitten hier goed. Maandag na de middag krijgen we bericht dat alles vanaf 18u moet sluiten uitgezonderd voeding en apotheek. Wanneer we rond 15u naar huis rijden zien we dat de meeste zaken reeds gewoon gesloten zijn, Wat een discipline. We volgen het nieuws voor Europa en Marokko en zijn eigenlijk wel blij dat we hier zitten.  We proberen om zo weinig mogelijk buiten te komen en als het echt moet nemen we de nodige voorzorgsmaatregels.
Op zaterdag 21 maart 2020 krijgen we een koude douche. Een heel verhaal van de gardien wat er op neerkomt dat ze de camping sluiten en dat we moeten verdwijnen. Een bericht waar niemand van ons had op gerekend. We overleggen met de drie andere camperaars en het is al gauw duidelijk dat geen van ons naar Europa wilt. We melden ons aan bij het politie commissariaat voor meer info en inderdaad daar er in Fés teveel besmettingen zijn moeten we de stad verlaten. Op het politiekantoor komen we te weten dat we tot maandagmiddag nog mogen reizen met de camper daarna stopt het. Ondertussen hebben we contact gehad met onze vrienden in Tiznit en met de camping en dat zou een oplossing kunnen zijn. Ondertussen hebben we vernomen dat de grenzen gesloten zijn en er  zijn dus ook geen boten. We beslissen om de volgende morgen  om 06uur naar Tiznit te vertrekken. Dus alles wordt voorbereidt voor de rit van morgen 835km.
Zondag 22 maart gaat het naar het zuiden, Tiznit. Amper enkele kilometers ver is onze eerste politiecontrole, zeer vriendelijk maar toch de vraag waar we heen gaan en dan is het ok. Vermits de wegen leeg zijn gaat het ongelofelijk vlot. We nemen de nodige korte stops voor onze viervoetertjes. Tijdens onze tocht zien we zeker een honderdtal campers die naar het noorden rijden, om te proberen om in Cueta de grens over te komen. Op de camping worden we vriendelijk ontvangen. We instaleren ons in de uiterste hoek van de camping
We hebben een document gekregen voor één persoon om zich buiten de camping te verplaatsen. Ik moet naar de apotheker en de bakker dus op pad. Tiznit lijkt wel een ommuurde vestiging alle toegangswegen zijn afgesloten en op iedere hoek van de straat staat controle. Ik begrijp de maatregels want in Tiznit is tot op heden nog geen enkele besmetting en dat willen ze natuurlijk zo houden. De voedingswinkels en de apothekers zijn open al de rest is dicht verder moet iedereen om 18u van de straat.
Dus voor ons natuurlijk ook corona tijden in Marokko.
Vermits er in Tiznit nog steeds geen besmettingen zijn is er ondanks de maatregels en de beperkingen toch een ontspannen sfeer.
We zijn echt niet te beklagen, Ok we zijn niet bij onze familie en vrienden, maar als je hoort en ziet hoe Europa er aan toe is dan heb ik stellig de indruk dat we hier op een bevoorrechte plaats zijn
We hebben alles wat we moeten hebben en we worden goed behandeld alsof we een van hen zijn. Het is voor iedereen moeilijk momenteel op deze aardbol dus maak er het beste van.
We brengen de dag door met de normaalste dingen zoals thuis en we genieten van de tijd die we hier zijn.
Vermits onze visa volgende week verloopt en we reeds een verlenging hadden begeven we ons samen met Aicha naar het politiekantoor voor info. Het is geen enkel probleem om indien we dit wensen in Tiznit te blijven. Er is nota genomen van onze toestand en er werd gevraagd of we met iets van problemen zaten en of alles in orde was. Ze vroegen wel om ons strikt aan de regels te houden wat natuurlijk vanzelfsprekend is. Indien we met iets een probleem zouden hebben moesten we dit melden. De volgende morgen kwam de campinguitbater in opdracht van de politie vragen welke speciale medicijnen ik nodig had zodat de overheid kon bekijken hoe ze hierin konden helpen. Van behulpzaamheid gesproken.
Tot op heden zitten we nog steeds op ons plekje in Tiznit en onze sympathie voor de mensen en de overheid wordt enkel maar groter .Het kleinste probleem wordt zo snel mogelijk verholpen. We hebben alles wat we nodig hebben en alles is ook te verkrijgen , zelfs mondmaskers aan €1 voor 10 stuks en mondmaskers zijn verplicht.
De politieke situatie tussen Marokko en Spanje is behoorlijk gestoord, dus ook geen boten naar Algeciras.Om de 2 à 3 weken legt de companie Baleria een boot in tussen Tanger Med en Algeciras. Deze boot kan je enkel vinden via een speciale link van de Spaanse ambassade. Het probleem is dat ze dit maximaal 5 dagen van te voren medelen. Een heel gedoe. We hebben dus besloten om morgen te vertrekken naar Meknes

Donderdag 24 juni

We hebben redelijk goed geslapen. Wanneer we onze meisjes uitlaten staat er een enorme wind maar een vlakke zee dus voorlopig niet zeeziek en krijgen de vissen geen eten. We gaan ontbijten en de rest van de dag brengen we door met wachten. Vermits de coronamaatregels aan boord ook moeten gevolgd worden is er weinig te doen. s'Avonds even iets eten en dan een volgende nacht tegemoet. Rond 23u zit er een bericht onder de deur dat we veel vroeger aankomen dan gepland dus dat valt mee. We moeten weer een neustest ondergaan bij aankomst in Frankrijk.(niet leuk)

Vrijdag 25 juni

Om 9u glijden we tegen de kade en mogen we van de boot voor onze sneltest. Na de test mogen we naar de camper en rijden we de boot af. De controle is heel miniem dus snel klaar. Dan rijden we Sete uit en hop naar het volgende avontuur. We hebben besloten om dan toch terug een klein chihuahua meisje aan te schaffen. We hebben veel gezocht en dan toch onze keus gevonden in Carcassone waar we vanavond een afspraak hebben. Om 18u gaat het richting de kennel En onze keuze op de foto was inderdaad juist en het nieuwe familielid gaat mee naar de camper en krijgt de naam Carotte

Zaterdag 26 juni

Na de koffie en het uitlaten van onze meisje, wat voor onze nieuwste telg allemaal heel interesant is rijden we naar Peguilhan waar onze vrienden Jan en Karin wonen voor een gezellige namiddag


Zondag 27 juni

Vandaag gaat het naar Ju Belloc. Eindelijk na 22 maanden zien we Jana en Manfred weer. Hier gaan we nog enige dagen blijven alvorens we terug naar Belgie gaan. Het worden leuke dagen en we genieten nog van het mooie weer.


Zaterdag 10 Juli

Voor het eerst in 22 maanden rijden we onze straat weer in en kan het dagelijkse Belgische regenweer weer terug beginnen. Er wacht ons veel werk en veel bezoeken aan familie en vrienden. Na enkele dagen thuis moeten we aan elkaar toegeven dat we toch stiekem uitkijken naar de volgende reis